|
De zeeslag bij Dogger Bank
Op 24 januari 1915 vond een zeeslag bij Doggersbank plaats tussen het Britse en Duitsland vloot.
Op die bewuste dag was een Duits eskader bestaande uit drie slagkruisers en een pantserkruiser, ondersteund
door 4 lichte kruisers en 18 torpedoboten op weg naar de Engelse oostkust voor een verkenningstocht en zo
mogelijk om beschietingen op kustplaatsen uit te voeren, toen het op de Noordzee ter hoogte van de
Doggersbank werd verrast door een dubbel zo sterk Brits eskader. De Britten hadden
lucht van de Duitse operatie gekregen door Duitse radioberichten te decoderen, terwijl de Duitsers
veronderstelden dat de Engelse slagkruisers zich in de haven bevonden om te bunkeren.
Het was nog donker, toen de Engelse eskader 's morgens de Doggersbank bereikten.
De Duitsers waren volkomen verrast, toen de Britten het vuur openden. Onzeker over de sterkte van de
vijand liet hij zijn schepen keren, zonder echter de snelheid te verhogen om bij het aanbreken
van de dag de situatie te kunnen overzien. Dat bleek een tactische fout. Er leek geen ontkomen aan,
want het achterste schip in de linie, de Blücher, haalde slechts 23 knopen.
Een melding van onderzeeboot gevaar deed de Engelsen aanvankelijk koers wijzigen in noordoostelijke
richting, waarna een vlagsignaal van Lion om de strijd te hervatten verkeerd werd begrepen. Het gevolg
hiervan was dat het Britse vuur zich geheel op de Blücher concentreerde, die als laatste schip in de
Duitse linie al voortdurend was bestookt en nauwelijks vaart meer maakte, terwijl het gros van de Duitse schepen
achter de horizon verdween. Een poging Blücher te redden zou gezien de krachtsverhouding, mede door het uitvallen
van vier zware kanons op Seydlitz tot de ondergang van het gehele eskader hebben kunnen leiden.
De Royal Navy was niet gelukkig met de afloop. Men had dan wel een Duitse kruiser tot zinken gebracht,
maar de hoofdmacht laten ontsnappen. De onderlinge communicatie
tussen de schepen bleek zeer te wensen over te laten. Verder was het aantal treffers ver onder de
maat en bleek het nieuwe systeem "firing director" voor synchroonvuur, waarmee Tiger was uitgerust,
niet te werken.
De Britten verloren 50 man; aan Duitse zijde bedroegen de verliezen 951 man. Het was het eerste treffen
van slechts twee gedurende de gehele Eerste Wereldoorlog.
|